فیلم : خانه هایی خلاقانه در مکانهایی غیرمنتظره

ایوان بان عکاس، با به گردش بردن ما در آپارتمان‌های خانوادگی توره دیوید، شهری روی آب در نیجریه و روستایی زیرزمینی در چین، نشان می‌دهد چگونه مردم خانه‌هایشان را در محلات غیرمحتمل می سازند. تصاویری درخشان که توانایی بشر را در ادامه بقاء و ساختن خانه در هر کجای ممکن، می ستاید. ایوان بان در سخنرانی خود در تد نشان می دهد، پروژه های بزرگ مسکونی که امروزه ساخته می شوند تا راه حلی برای میزان انبوهی از ادم ها باشد، کاملا پیش افتاده اند و پاسخی به نیازهای فردی انسان ها را ارائه نمی دهند.

در مسیر حرفه‌‌ایم، بحد کافى خوش شانس بوده‌‌ام با بسیارى از معماران بزرگ بین‌‌المللى کار کنم، با ثبت کردن کارهایشان و مشاهده‌ی اینکه چطور طراحى‌‌هایشان قابلیت تاثیرگذارى بر شهرهایى را دارد که در آن سکونت دارند. من به شهرهاى جدیدى مثل دوبى فکر مى‌‌کنم با شهرهاى باستانى مثل رم با موزه شگفت‌‌انگیز MAXXI اثرِ “زاها حدید”، یا درست مثل همین جا در نیویورک با High Line، شهرى که بسیار تحت تاثیر توسعه آن بوده است.

اما برایم واقعاً جالب است که چه اتفاقى مى‌افتد زمانى که معمارها و برنامه ریزها بگذارند و بروند و این مکان‌ها از سوى مردم در خورسازى شود، مثل اینجا در چاندیگراف، هندوستان،شهرى که بطور کامل از سوى لو کوربوزر معمار طراحى شده است. اکنون پس از ۶٠ سال، شهر از سوى مردم به روشهاى مختلف تسخیر شده است شاید از هر آنچه که به نیتش بود،مثل اینجا، جاییکه شما مردمى را دارید که در پنجره‌‌هاى سالن گردهمایى مى‌‌نشیند. اما در طى چندین سال، من مستند رِم کولهاس را در ساختمان CCTV در پکن و استادیوم المپیک در همان شهر ثبت مى‌‌کردم که کارهاى هرزوگ و دو مرون مهندسین معمارى هستند. در این سایتهاى ساختمانى مقیاس بزرگ در چین، شما شاهد نوعی کمپ موقتی هستید جاییکه کارگران در تمام طول پروسه ساختمان‌‌سازى در آن زندگى مى‌کنند. همانطور که ساخت و ساز سالها زمان می‌برد، سر آخرکارگرها شهر زمخت و شتاب‌زده‌ای را تشکیل دادند که در همجواری شهرغیررسمی، در تقابل با همان بناهاى بیچیده‌‌اى قرار می‌گیرد که آنها مى‌‌سازند.

در طى هفت سال گذشته، علاقمندیم به آن محیط ساخته شده و همه آن دسته از شما که من را می‌شناسید خواهید گفت که این وسواس باعث شده است من ۳۶۵ روز سال را با یک چمدان زندگی کنم. دائما در حال جابجایی بودن به این معناست که گاهى قادرم غیر قابل پیش‌‌بینى‌‌ترین لحظه‌‌هاى زندگى را بگیرم، مثل اینجا در نیویورک فرداى وقتى که طوفان سندى از شهر گذشت.